Naar de supermarkt

Tijdens mijn slechtste tijd, en nog steeds met slechte dagen, is het boodschappen doen een interessante onderneming. Eentje waarbij het altijd een verrassing is hoe laat en waarmee ik thuiskom. Bij tijd en wijlen kan ik hier ook wel om lachen, maar op het moment zelf is het simpelweg frustrerend. Maar wat gebeurd er dan?

Ik ga vrijwel altijd met een lijstje naar de supermarkt. Zonder vergeet ik sowieso de helft en in de supermarkt bedenken wat ik nodig heb is niet (meer) aan mij besteed. Het gaat het beste als ik mijn voorwerk goed gedaan heb. Eerst bedenken wat ik die week ga eten, wat ik daarvoor nodig heb en wat ik nog op voorraad heb. Vervolgens maak ik het boodschappenlijstje en zet ik de items meteen in de volgorde waarin ik de winkel doorkruis. Als ik dit in alle rust kan doen, gaat het meestal wel goed. So far, so good.

Dan op naar de winkel. Ik doe altijd boodschappen met de zelfscanner, dus alles kan meteen mijn tas in, wel zo handig! En dan komen de uitdagingen. Hoe druk is het in de winkel? Bij voorkeur kies ik een rustig moment, maandagochtend is heerlijk rustig. Meestal heb ik dan mijn dochtertje mee en als ze in het winkelwagentje zit gaat dat prima. En wat er dan mis gaat… ik weet het niet… De ene keer kom ik keurig thuis met de boodschappen die op mijn lijstje staan, maar de andere keer kom ik met hele andere dingen thuis, terwijl de spullen die op mijn lijstje stonden nog vrolijk in de schappen liggen. Dan loop ik met een verdwaasd hoofd van hot naar her en vergeet ik op mijn lijstje te kijken. Als ik dan aan het einde mijn lijstje doorloop ben ik ervan overtuigd dat ik het in mijn karretje gedaan heb, maar op de één of andere manier zit het dan niet in mijn tas… 

Ik vraag me wel eens af wat de medewerkers van me denken. Ze kennen me inmiddels wel, ik kwam er vlak na de geboorte van mijn dochtertje bijna elke dag en nog steeds twee á drie keer per week. Dan zien ze me drie, vier keer langs dezelfde schappen lopen, zonder wat in mijn karretje te leggen. Dan loop ik drie kwartier rond in de winkel en kom ik met vijf boodschapjes de winkel weer uit. Ach, waarschijnlijk denken ze er helemaal niks van. Ze zijn gewoon met hun eigen werk bezig en het interesseert ze weinig tot niks wat ik daar doe. 

En uiteindelijk leidt de rommel in mijn hoofd soms tot verrassende dingen. Wist jij dat pasta met paksoi nog best een lekkere combi is?