Mijn zijnkamer

Een bed is een plek om te slapen, te vrijen, een boekje te lezen of, tja, wie weet wat je er allemaal doet?! Voor mij is mijn bed heel veel, zowel goed als slecht. Ik heb een echte haat-liefde verhouding met mijn bed. 

Mijn bed is de plek waar ik kan vluchten voor de boze buitenwereld en waar ik zelfs soms een beetje kan vluchten voor de nog bozere wereld ín mijn hoofd. Het is de plek waar ik nieuwe energie op kan doen om de dag aan te kunnen en waar ik me veilig voel. Hoewel ik niet altijd even rustig slaap, is slapen toch een fijne manier van de tijd doorkomen als ik erg gespannen of negatief ben. Ik ben er als het ware even ‘niet’, als ik wakker word is er weer een stukje dag voorbij. In combinatie met de energie die ik opdoe kan ik dan weer even vooruit. 

Maar mijn bed is ook een spannende plek. Het is de plek waar ik vaak alleen ben en mijn gedachten een loopje met me kunnen nemen. Het is de plek waar ik overvallen word door frequente nachtmerries, die de werkelijkheid overtreffen. Het is voor mij de plek waar ik me soms heel eenzaam kan voelen. Het is de plek waar ik ben als al het andere geen optie meer is, omdat het te spannend, te moeilijk of te veel is. 

Ik ben er vaak te vinden, op of in mijn bed. In de beschutting van de vier muren van mijn slaapkamer eet ik, drink ik, slaap ik en werk ik op de laptop. Ik schrijf daar mijn blogs en doe administratie. Ik puzzel, doe spelletjes op de iPad en kijk series en films. Ik vind het er fijn en tegelijkertijd wil ik er niet zijn. Mijn bed is lekker zacht, ik heb een fijn rugkussen en kan onder de dekens kruipen als het koud is. Maar ik wil me ook gewoon lekker en veilig voelen in de rest van mijn huis. Als ik me goed voel kan ik genieten van de woonkamer, de vogeltjes in de tuin, mijn kat die op schoot kruipt. En met de groei in herstel groeit ook mijn gevoel van veiligheid en kom ik meer en meer uit de beschutting van de slaapkamer.   

Stuk bij beetje wordt mijn slaapkamer weer mijn slaapkamer. En tot die tijd is het ook mijn zijnkamer. Daar ben ik en kan ik zijn, ongeacht hoe het met me gaat. En dan is het toch wel fijn dat ik zo’n plekje heb.