Werken – update

Inmiddels alweer bijna een half jaar geleden vertelde ik dat ik ging proberen om weer werk op te pakken. Ik had met het UWV gesproken en kreeg drie maanden de ruimte om te kijken wat ik kon doen. Nou, dat was nog wel een dingetje!

In eerste instantie schoot ik helemaal in een kramp. Ik ging dus weer werken en had drie maanden de ruimte om uit te proberen. In mijn hoofd werd dat al snel drie maanden om te bewijzen dat ik weer kan werken en de uren toch minimaal naar een uur of tien uit te breiden. Ik vond dat ik weer geld moest gaan verdienen, zodat de financiële positie van ons gezin weer wat beter zou worden. Ook vond ik dat ik niet té kieskeurig mocht zijn in welk werk dat zou moeten zijn, tenslotte leef ik al geruime tijd op het belastinggeld van mijn hardwerkende mede-Nederlanders en wordt het toch wel tijd om daarmee te stoppen. Ik legde mijzelf een enorme druk op en je raadt het al… dat ging dus mis.

Ik heb geen werkgever meer, dus ik kon nergens op terugvallen. Daarom startte ik als freelancer in de zorg, dat heb ik hiervoor ook jaren gedaan. De aanvragen kwamen al snel binnen en ik begon het één en ander te doen. Hoewel alles in mij riep dat dit geen goed idee was, negeerde ik alle rode seinen. Dit had als gevolg dat de spanning razendsnel opliep en ik steeds slechter functioneerde. Toen heb ik alles rigoureus alles stop gezet op één vertrouwd werkplekje na. Daar werk ik nu twee keer twee uur in de week. 

Met het schaamrood op mijn kaken – ik had er in mijn ogen niks van gebakken- ben ik terug gegaan naar het UWV. Gelukkig was mijn werkcoach aldaar heel vriendelijk en begripvol, hij zag dat ik mijn best had gedaan en tegen mijn grenzen was aangelopen. In overleg met hem heb ik een reïntegratiebureau uitgezocht. Nog niet om te reïntegreren, zover ben ik nog niet, maar om uit te zoeken waar werk aan moet voldoen om er duurzaam mee aan de slag te kunnen. Uiteindelijk is dat namelijk het doel, dat ik duurzaam weer aan het werk ga. Het verraste mij dat de werkcoach van het UWV dat belangrijker vond dan dat ik snel een baantje vond en uit de uitkering was. Zijn argument was dat als ik te snel reïntegreer, of niet voldoende uitzoek welk werk er bij mij past, mét mijn beperkingen en mogelijkheden, het risico groot is dat ik weer uitval. En daar zijn zowel het UWV als ik niet bij gebaat.

Dus voorlopig houd ik die twee keer twee uur werken vast en ben ik verder vooral aan het kijken naar wat ik kan en vooral wat ik wíl! En daarna komt dat werken wel weer.