traan
Een traan is een zoute druppel die zeer complex is qua
samenstelling en afwijkend is van alle andere lichaamsvloeistoffen. De traan is
een druppel oogvocht uit je traanbuis, bedoeld om de oogbol vochtig te houden, die
in geval van overmatige productie over je wang naar beneden rolt. Overmatige
productie kan voortkomen uit een irritatie van het oogslijmvlies, verkoudheid
of kan veroorzaakt worden door een emotionele toestand.[2]
Dat zijn dus tranen.
Tranen zijn voor mij zoveel meer dan dat. Tranen zijn
opluchting, verdriet, moeilijk en ingewikkeld. Mijn verhouding met verdriet
voelen en verdriet delen is heel gecompliceerd. Sommige ‘soorten’ verdriet kan
ik iets mee, zoals verdriet om iemand die overleden is. Dat is ‘normaal’ en dan
kan ik huilen en me laten troosten. Maar ik kan bijvoorbeeld geen verdriet
voelen over mijn pestverleden, laat staan dat ik het kan delen met iemand
anders. Niet omdat dat verdriet er niet is, maar omdat ik het zo lang niet heb
mogen voelen van mezelf dat ik een enorme barrière heb gecreëerd die ik maar
zelden weet te slechten. En als ik dat verdriet dan voel kan ik er maar heel
moeizaam uiting aan geven in de vorm van tranen, huilen.
Soms lukt het me, thuis of bij therapie. Vaak heb ik dan al
dagen, zoniet weken, een enorm mistroostig gevoel en spanning waar ik geen plek
of uiting aan kan geven. Er is dan een trigger nodig, zoals een verdrietig
verhaal, waardoor de tranen gaan rollen. Dan huil ik en huil ik en voel ik me
intens verdrietig. Na een huilbui voel ik me moe en leeg, maar ook vrij. Ik ben
dan voor even bevrijd van alle gedachten in mijn hoofd, de beul staat even op
pauze, er is een soort van rust. Dat (korte) moment na een huilbui waarop er
stilte in mij is koester ik als ware het mijn grootste bezit. Dat momentje van
rust geeft mij het vertrouwen dat ik meer momentjes van rust kan gaan krijgen,
misschien ook wel zonder huilbui. Nu is het vooral ook goed om al het verdriet
dat er nooit heeft mogen zijn de ruimte te geven, hoe eng en ingewikkeld het
ook is. Dus wat mij betreft:
Laat de tranen maar rollen!
Ps. Was het maar zo makkelijk 😉.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten