Wanneer ben je beter?

Dit is de vraag waar ik al een tijdje mee aan het stoeien ben. Wanneer ben je beter? Wanneer ben ík beter? Het is een verduveld lastige vraag, omdat er geen handige checklist voor is. Natuurlijk kun je de dsm-criteria langsgaan en op die manier afvinken of je nog voldoende symptomen hebt, maar ook die criteria zijn niet zwart/wit. Bovendien gaat herstellen van een psychische stoornis meestal met vallen en opstaan, dus er is niet één omslagpunt. Net als dat je vaak het moment niet kunt aanwijzen wanneer je echt ziek werd, is het moment waar op je ‘beter’ bent geworden net zo’n grijs gebied.

Ik ben hier momenteel mee aan het stoeien, omdat er met name het laatste jaar een hoop is veranderd bij mij. Mijn functioneren is flink vooruit gegaan, ik zorg weer zelf voor mijn kinderen en heb zelfs wat kleine stapjes gedaan richting werk. Ik ben zelfs aan het solliciteren naar een ‘echte’ baan! En nu zegt mijn brein/beul: ‘Zo, als je straks een betaalde baan hebt ben je beter. Dan hoef je niet meer in therapie, daar heb je dan zelfs geen recht meer op! En je mag dan ook geen hulp meer vragen en je moet alles perfect doen!’ 

Tja, misschien is dat meteen wel het beste bewijs dat ik er nog niet helemaal ben. Want als ik op deze manier ernaar kijk en mee om ga ben ik binnen no-time weer terug bij af. Natuurlijk kan ik met mijn gezonde verstand best wel bedenken dat het onzin is. Het feit dat ik weer min of meer functioneer volgens de normen van de maatschappij betekent dat het wat beter gaat, en meer niet. Ik heb nog genoeg om mee aan de slag te gaan. Maar veel van de dagelijkse beslissing worden niet genomen met je verstand, maar op gevoel. Dus als dat gevoel op een nare manier tegen me liegt heeft dat veel invloed op het dagelijks leven. Het voordeel dat ik nu heb, is dat ik me al bewust ben van deze kronkel. Ik heb ‘m ook al gedeeld met mijn therapeut, dus samen kunnen we er alert op zijn dat ik niet in mijn eigen valkuil trap. 

Maar goed, wanneer ben je dan beter? Daar is volgens mij geen pasklaar antwoord op te geven. Zolang we beter niet in een duidelijke definitie kunnen vangen, kan er ook geen direct oordeel aan gehangen worden. En dat is misschien wel fijn. Dan kunnen we het overlaten aan onze eigen beoordeling. 

Ben ik beter? Nee. Maar het gáát wel beter, en dat is ook wat waard!