Het is alweer drie weken geleden
dat ik een blog plaatste. Het liefst plaats ik elke week een blogpost, maar het
was nu simpelweg niet haalbaar. Helaas is dat niet omdat ik met leuke dingen
bezig was, maar eerder omdat mijn leven op dit moment een chaos is.
We zijn de afgelopen periode bezig
geweest met een belangrijke verandering, een wissel van school voor onze
kinderen. En dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad: Gesprekken op
scholen, proeflopen etc. De nieuwe school is helaas niet bij ons in de buurt,
dus er moest ook vervoer en nieuwe naschoolse opvang geregeld worden. Ook het
afscheid van de oude school was niet gemakkelijk, zowel de kinderen als ik
hebben menig traan erom gelaten. We weten dat deze keus een betere keus is voor
de ontwikkeling van onze kinderen, maar dat maakt het niet makkelijk.
Het gevolg is dat het nu een chaos
is in mijn leven. Ik heb heel veel moeten doen en regelen naast mijn baan, het
huishouden en therapie. Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik langzaam maar
zeker weer flink overbelast ben geraakt. Dit merk ik aan verschillende dingen:
Ik ben eindeloos moe, het wordt me snel te veel, ik kan niet meer ordenen in
mijn hoofd en de negatieve gedachten vieren weer hoogtij. Ik loop achter de
feiten aan: ongeopende post, achterstallige betalingen, bergen met was, rommel
in huis en blogs die niet online komen. Dit alles maakt mij nog onrustiger, ik
wil alleen nog maar vluchten.
Ik zou zo graag even vluchten,
gaan slapen en pas weer wakker worden als alles geregeld en gesetteld is. Maar
ja, dat dat niet kan weten we allemaal. Dus probeer ik er weer de schouders
onder te zetten en zo goed en zo kwaad als het gaat door te zetten. En daarin
merk ik dat er toch wel wat veranderd is de afgelopen jaren. Want ik zet weer
de schouders eronder en ga door, maar het lukt me ook om hier en daar om hulp
te vragen en zelf af en toe een rustmomentje proberen te pakken. Het zijn
kleine stapjes, maar ze zijn er wel!
Inmiddels merk ik dat ik stapje
voor stapje de chaos weer wat kan verminderen, dat de to do lijst korter wordt
en ik het overzicht terug krijg. Het zal niet over een week weer helemaal goed
zijn, maar het is goed om te ervaren dat de chaos niet oneindig is en ik ook
hier weer uit kan klimmen. Aan de ene kant is er wanhoop: wanneer wordt het nu
eens makkelijker en rustiger in mijn leven? Maar tegelijk ook hoop: ook chaos
kan ik aan, ik kom er wel doorheen.
De komende tijd wordt nog even
doorbikkelen, ik ben er nog niet. Maar, met een beetje tijd en hulp van
anderen, kom ik er wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten