Ik ben geen doornroosje

Als mijn hoofd het kussen raakt val ik in slaap. Of in ieder geval binnen 10 á 15 minuten. Dan slaap ik rustig de hele nacht door, soms doe ik nog een plasje tussendoor, maar dan val ik ook snel weer in slaap. Wat een luxe zou je denken! En toch heb ik een slaapprobleem. Huh?! Hoe dan?

Slaapproblemen worden over het algemeen op twee manieren gedefinieerd:
1. Inslaapproblemen
2. Doorslaapproblemen

Een slaapprobleem is pas een probleem als je er last van hebt. Als je bijvoorbeeld zo weinig slaapt dat je overdag niet meer goed kunt functioneren, of als je stemming er erg door beïnvloed wordt.

Bij inslaapproblemen heb je problemen met het, jawel, inslapen. Het duurt eindeloos lang voordat je in slaap valt. Dit kan te maken hebben met een verstoorde hormoonaanmaak. Melatonine is verantwoordelijk voor het inslapen en kan verstoord worden door blauw licht van tv, tablet en telefoon of bijvoorbeeld een daglichtlamp. Sommige mensen hebben van zichzelf een verstoorde melatonine-aanmaak en slikken daar pilletjes voor. Ook kan piekeren voorkomen dat je in slaap valt, tot je zelfs ligt te piekeren over dát je niet in slaap valt. Doorslaapproblemen heb je als je heel vaak wakker wordt ’s nachts of ’s nachts wakker wordt en dan een langere tijd niet meer in slaap valt, waardoor de uiteindelijke uren slaap erg weinig wordt. 

Zoals je al in de inleiding las slaap ik makkelijk in en goed door, dus wat is dan het probleem? Mijn probleem is de kwaliteit van mijn slaap. Ik ben de hele nacht heel onrustig: ik knars, praat, kreun en draai in mijn slaap. Als ik wakker word kan ik je minstens één, maar meestal wel twee of drie dromen vertellen. ’s Nachts leid ik voor mijn gevoel een tweede leven, waardoor ik zelden uitgerust uit mijn bed kom. Voorheen ving ik dat vaak op door overdag nog extra te slapen, maar nu ik weer werk gaat dat niet. Op de dagen dat ik werk kan ik moeilijk even onder mijn bureau kruipen en op mijn vrije dagen heb ik de zorg voor mijn kinderen, het huishouden en therapie. Extra slapen is er bijna niet meer bij. Het gevolg is dat ik langzaam maar zeker steeds vermoeider raak. Ik word chagrijnig, kortaf en minder alert. 

Ik weet niet zo goed wat ik hier aan kan doen. Altijd ben ik al een onrustige slaper geweest, maar inmiddels wordt het redelijk onwerkbaar. Ik ging bij de huisarts te rade en die adviseerde mij een slaaponderzoek te laten doen. Hoewel ik niet verwacht dat er iets uitkomt (er komt namelijk nooit iets zinnigs uit medische onderzoeken bij mij) ga ik het toch maar doen. Want wie weet hebben zij wel de oplossing, dat zou toch fijn zijn. 

Maar voor nu: welterusten!