Allemaal hebben we de mond vol van gelukkig zijn. Je bent
het, je moet het zijn, of als je het niet
bent mankeer je iets en moet het toch
tenminste je streven zijn om gelukkig te wórden. De druk op geluk is enorm en
alleen al daarom is het bijna onmogelijk.
Wat ik nu ga zeggen is heel cliché, maar een cliché is er
niet voor niks: een leven zonder dalen kent geen toppen, door ongeluk ga je
geluk meer waarderen. Allemaal waar, maar wat vertelt dat ons eigenlijk? Voor
mij betekent het in ieder geval dat ik niet altijd gelukkig hoef te zijn, want
dat kán helemaal niet. Maar ja, als je niet altijd gelukkig kunt zijn, moet je
er dan wel naar streven? Wat mij betreft niet. Ik heb het doel om gelukkig te
zijn inmiddels los gelaten. Deel omdat ik denk dat geluk zich niet laat maken
en deels omdat ik de laatste jaren maar weinig gelukkig ben geweest. Geluk leek
(en lijkt) een onhaalbaar streven, dus heb ik mijn doelen bijgesteld.
Ik heb mijzelf een nieuw doel gesteld: ik wil tevreden zijn
met mijn leven. Hup, die lat een stukje lager. En dat doel blijkt al een stuk
haalbaarder te zijn! Tevreden heeft voor mij vooral te maken met goed genoeg,
in plaats van perfect. Maar goed, wanneer is iets goed genoeg is dan de vraag?
Want als rasechte perfectionist zie ik altijd wel foutjes in mijzelf en alles
wat ik maak. Hierin ben ik nog mijn weg aan het zoeken. Voor wat goed genoeg is
betrek ik nu nog vaak mijn omgeving, omdat ik dat nog niet zo goed zelf kan.
Als mijn omgeving positief reageert en ik niet ál te veel foutjes zie, kan het
goed genoeg zijn. Dan kan ik heel voorzichtig tevreden zijn.
Tevreden is voor mij een gevoel van berusting. Tevreden is
voor mij: het is niet perfect, maar het voldoet. Het is geen zwart of wit, maar
het soort grijstint dat ik nooit eerder heb kunnen zien. Tevreden geeft een
rustig, ontspannen gevoel. En als ik dan rustig en ontspannen ben, komt er soms
zomaar opeens een geluksmomentje voorbij. Als een goudomrande verrassing op een
hele gewone dag.
Ik wil je deze tekst meegeven van osho raneesjh waar ik kracht uit put.
BeantwoordenVerwijderenSadness gives depth. Happiness gives height. Sadness gives roots. Happiness gives branches. Happiness is like a tree going into the sky, and sadness is like the roots going down into the womb of the earth. Both are needed, and the higher a tree goes, the deeper it goes, simultaneously. The bigger the tree, the bigger will be its roots. In fact, it is always in proportion. That's its balance.
Mooi!
BeantwoordenVerwijderen