De slogan van het UWV is Werken
aan perspectief. Tja… ik weet niet of jij, lezer, (veel) ervaring hebt met
het UWV, maar mijn ervaring is dat ze aan een hoop perspectief werken, maar
niet aan dat van mij. Misschien het perspectief van de overheidsschatkist?
Mijn doel is niet om hier een zeurblog neer te zetten over
het UWV. Ik denk dat je die genoeg kunt vinden op het wereldwijde web. Ik heb
niet louter slechte ervaringen met het UWV, hier en daar zit er ook wel een
goede tussen, maar overwegend hebben ze een negatieve invloed op mijn
herstelproces en dus mijn perspectief. Ik heb nu met drie loketten te maken
gehad, de ziektewet, de WW en de WIA. Misschien verbaast het je (mij in ieder
geval wel), maar die loketten hebben helemaal níks met elkaar te maken. Voor de
gebruiker zijn dit samenhangende elementen, de één volgt op de ander, maar voor
het UWV heeft het niet of nauwelijks iets met elkaar.
Toen ik van de ziektewet naar de WW werd overgeheveld
(onterecht) had het loketje WW vrijwel geen informatie over mij. Ik moest alles
wat ik bij de ziektewet had ingevuld (mijn opleidingen, werkervaring,
gezinssituatie) allemaal opnieuw opgeven. En toen ik bij de dame van de WW kwam
kon ik álles opnieuw vertellen. Terug in de ziektewet moest ik een
WIA-uitkering aanvragen en wat schetst mijn verbazing? Ik moest wederom álles
opnieuw invullen! Mijn eerste ziektedag, mijn cv, mijn reden van ziekzijn…
Terwijl ze die informatie allemaal al twee keer hebben!
Nu zal je je misschien afvragen waarom ik dat een probleem
vind? Het UWV roept bij mij een hele hoop spanning op. Als oordelende instantie
zijn ze voor mij zeer onberekenbaar en onbetrouwbaar gebleken, ik weet nooit
waar ik aan toe ben met ze. Bovendien nemen ze ruim de tijd om hun beslissingen
te nemen, waardoor die spanning ook nog eens lekker lang duurt. Dus alles wat
met het UWV te maken heeft brengt voor mij onrust met zich mee. En dat heb ik
van mezelf al genoeg, daar heb ik hun niet voor nodig.
Als ik de keus had zou ik waarschijnlijk geen gebruik maken
van het UWV. Maar helaas ben ik voor het rondkomen (deels) afhankelijk van mijn uitkering, dus ik probeer maar
zoveel mogelijk te ontspannen en mee te bewegen in hun vragen en eisen. Maar
als ik nog niet ziek was… dan werd ik het wel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten