Soms heb ik het gevoel dat ik uit elkaar val. Niet
letterlijk natuurlijk, gelukkig zit ik nog goed in elkaar, het is beeldspraak
voor iets dat ik anders moeilijk weet te vatten. Desalniettemin ga ik een
poging doen om het in woorden uit te drukken.
Bij tijd en wijlen vind ik het heel moeilijk om me te
concentreren, te focussen. Gedachten buitelen over elkaar heen in mijn hoofd en
als ik een gedachte probeer vast te houden of er op door te denken ontglipt hij
me weer. Het lijken wel blaadjes die op de wind dwarrelen, elke keer als ik er
één probeer te grijpen wordt ‘ie net een andere kant op geblazen. Ze ruizen om
mijn hoofd, maar gaan te snel om ze goed te kunnen zien.
Ook wordt ik heel onhandig. Ik heb al mijn aandacht nodig om
de zaken geordend te houden in mijn hoofd. Mijn lijf komt dan volledig op de
tweede plek. Dat leidt dan weer tot enorme onhandigheid. Ik concentreer me niet
meer op wat ik doe, dus stoot ik met regelmaat dingen om en bezeer ik mijzelf,
omdat ik bijvoorbeeld een pan zonder pannenlappen pak of tegen een deurpost
loop. De huisraad lijdt ook behoorlijk onder dit soort perioden!
Als ik met anderen ben komt alles bij me binnen, mijn barrière
voor de gevoelens en emoties van de ander is verdwenen. Het lijkt soms wel of
ik in de ander overvloei. Ik raak mijn kern kwijt en kan nog maar moeizaam
voelen wat ik wil en keuzes maken. In conversaties merk ik dat ik woorden niet
kan vinden, of -onbewust- verkeerde woorden gebruik. Daar krijg je soms hele
interessante zinnen van kan ik zeggen!
Ik probeer mijzelf zo goed en zo kwaad als het gaat bij
elkaar te houden. Een flinke uitdaging en soms lukt het goed en soms ook niet.
Een ‘methode’ om hiermee om te gaan heb ik nog niet, maar zoals ik elke keer
weer een nieuw stukje gebruiksaanwijzing van mezelf leer kennen, zal ik ook
vast nog wel eens de pagina vinden waar de handleiding hiervoor staat
geschreven.
Vroeger, of later…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten