‘Ik moet je therapie deze week helaas afzeggen…’

Dat kreeg ik laatst te horen van mijn therapeut. Volkomen legitiem, want er waren familie-omstandigheden waardoor ze er niet kon zijn. Ruim op tijd ook, vier dagen van te voren. Ik kon van te voren niet bevroeden dat het zo’n heftig effect op mij zou hebben. Ik was werkelijk helemaal de kluts kwijt, het heeft bijna een week geduurd voordat ik mezelf weer een beetje op de rails had.

Ik had nog wat ‘potjes open staan’. Thema’s waar we mee bezig waren en de komende sessie meer door zouden gaan. Doorgaans suddert dat op de achtergrond door tot de volgende sessie en tijdens dat sudderen komen er weer nieuwe vragen en inzichten bovendrijven. Maar als ik dingen te lang laat broeien ga ik er vaak mee aan de haal, dus alle dekseltjes moesten weer op de potjes. Ik ben een week lang bezig geweest met allerlei onderwerpen uit mijn gedachten te verbannen. 

Dat gaf uiteindelijk wel wat rust, maar toen stond er nog de vraag open: Wanneer heb ik dan wel weer therapie? De week erop ging sowieso niet door in verband met een feestdag. Zou het daarna wel weer gewoon doorgaan? Ook die vraag heeft me nogal bezig gehouden; wanneer zie ik mijn therapeut weer? 

Ondertussen was ik ook druk aan het oordelen over al deze gedachten. Ik kan toch gewoon wachten, ik ben toch niet afhankelijk van haar? Kom op zeg, stel je niet zo aan, ze heeft alleen maar een therapie afgezegd. Sommige mensen hebben sowieso maar eens in de drie weken therapie, dat kun jij toch ook wel? Hoe ben je van plan het te doen in de zomervakantie, dan moet je het ook zelf doen! En zo maar door. 

Deels kan ik het wel relativeren: dit was onverwacht, dus er is niks afgerond en veel onduidelijkheid. Daar gedij ik normaal ook niet goed op, dus dan is het in deze situatie helemaal niet gek dat ik daar last van heb. Anderzijds drukt het me ook met de neus op de feiten: Het gaat nog niet zo goed met me als ik zou willen. Zoiets kleins als het afzeggen van therapie kan dus mijn hele leven een week lang lamleggen. Er is nog wel werk aan de winkel zou ik dus zeggen. 

Gelukkig kreeg ik een mailtje dat de afspraak daarna wel doorgaat, duidelijkheid en dus wat rust. Maar voorlopig hoop ik in ieder geval niet te horen: ‘Ik moet je therapie deze week helaas afzeggen…’