Vakantie

Vakantie is een dingetje. Nou ja, zeg maar rustig Ding. In de vakantie is namelijk alles anders dan anders. En de zomervakantie specifiek duurt ook erg lang. 

Mijn kinderen zijn vrij van school, dus de tijd die ik normaal heb om wat te werken en ook bij te komen wordt voor een groot deel nu door mijn kinderen ingevuld. Therapeuten en begeleiders gaan op vakantie, dus die zie ik onregelmatig of helemaal niet. Kort samengevat: mijn structuur is weg. En dan blijkt dat ik best wel heel erg vaar op die structuur.

Ik vind het lastig om met die tijdelijke veranderingen om te gaan. Sowieso mis ik de tijd om tot rust te komen en diep adem te halen om weer door te kunnen gaan. Om weer leuk te zijn met de kinderen, wat werk te kunnen verzetten en ook nog een beetje met mijn eigen proces aan de gang te gaan. Daarnaast moet ik ook de dagen van mezelf én de kinderen invullen. Aangezien mijn kinderen nog jong zijn (inmiddels vier en zes) hebben ze daar wel wat sturing bij nodig. Ze spreken nog niet zelf af met vriendjes en hoewel ze prima zelfstandig kunnen spelen hebben ze ook behoefte aan een daginvulling en structurering. Dus: wat gaan we doen? 

En wat voor mij ook een lastig punt is: mijn depressie gaat niet op vakantie. Dat de mensen die mij ondersteunen op vakantie zijn betekent niet dat ik mij dus ook beter voel. Alleen nu moet ik de strijd alleen aangaan, best wel een uitdaging!

Vakantie heeft ook haar positieve kanten. We hoeven 's ochtends niet vroeg op te staan en op te schieten. We kunnen op ons dooie akkertje aankleden en ons gereedmaken voor de dag. Of niet natuurlijk en er een pyjamadagje van maken. De druk die er normaal op de dag ligt, de druk van dingen die af moeten, racen om alles te doen en op tijd de kinderen op te halen is er af. Er is veel meer ruimte voor spontaniteit en om af te stemmen op de behoeftes. Mensen zijn meer ontspannen en vrolijker en met de zon en het groen ziet de wereld er iets vriendelijker uit. Ik heb geen therapie en hoewel ik dat lastig en spannend vind, hoef ik ook even niet zo diep het proces in, dat geeft ook wel weer iets van ruimte.

Al met al is er wel een soort balans in de positieve en minder positieve aspecten van vakantie. Van mij zou de zomervakantie wel iets korter mogen, maar buiten dat denk ik dat, hoewel het moeilijk en een uitdaging is, het goed is dat ik af en toe uit mijn structuren gehaald wordt. Het is een moment om stil te staan bij de stappen die ik afgelopen jaar heb gezet en ik kan uitproberen hoe het gaat zonder ondersteuning. En hoe dan ook, ik zal er mee om moeten gaan, het is niet anders.

Dus voor nu ga ik nog even genieten van het zonnetje en er het beste van maken!