En nu komen
andere pillen de hoek om kijken: slaappillen. Zoals ik al in een eerder blog
schreef slaap ik over het algemeen makkelijk in en redelijk goed door, maar is
de kwaliteit van mijn slaap vrij belabberd. Omdat ik nu werk wordt er meer van
mij gevraagd en heb ik minder tijd om bij te tanken. Het gevolg is dat ik
altijd moe ben. Na lang wikken en wegen heb ik de stap naar de huisarts
gemaakt: wat kan ik hier aan doen en is slaapmedicatie een optie?
'Nou...' zei
de huisarts, 'zou het niet verstandig zijn om een slaaponderzoek te doen?' Gek
genoeg was die optie nog niet in mij opgekomen, ik zie de slaapproblemen als
een gevolg van mijn depressie. Toen ik er langer over sprak met haar klonk het
steeds logischer, tenslotte slaap ik al van jongs af aan heel onrustig. Dus
daarvoor sta ik nu op de wachtlijst. Maar in de tussentijd mag ik slaappillen,
om de situatie draaglijk te houden.
Slaappillen
vind ik eng, heel eng. Ze staan er om bekend dat ze snel verslavend kunnen
zijn. Het laatste wat ik wil is nog een probleem erbij! Dus heb ik met de
huisarts afgesproken dat ik er één per week slik, om een beetje bij te tanken.
Dat doe ik nu sinds een paar weken. Als ik zo'n pil neem ben ik binnen een
kwartier knockout, wakker blijven is dan geen optie meer. De eerste helft van
de nacht lijk ik dieper te slapen, de tweede helft zoals normaal. Als ik wakker
word ben ik redelijk fris, gedurende de dag vervolgens nog moe. Ik vermoed dat
dat de nawerking is van de pil. Ik heb nog niet helemaal scherp of ik in zijn
totaliteit minder moe ben door die ene pil per week, het is ook zo lastig te vergelijken.
Voor nu ga ik nog even zo door, in de hoop een goed beeld van de werking te
krijgen. En dan maar hopen dat het slaaponderzoek een beeld gaat geven van wat
er op langere termijn nodig is, want slaappillen kunnen ook niet voor altijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten