Terugval nummer weet-ik-veel-hoeveel… Of noem het een dipje,
een dal, een uitdaging, wat je wilt. De realiteit is dat ik weer heel laag
bij de grond vlieg en constant mijn best moet doen om niet neer te storten. Ik
word er heel moe en heel moedeloos van. Ik weet het, bij herstel horen bergen
en dalen, vallen en weer opstaan en doe nog maar een paar clichés, maar ik ben
er wel even heel erg klaar mee.
Ik ben klaar met accepteren dat het niet in één keer over
is. Ik ben klaar met halve dagen in bed liggen, omdat ik zó ongelooflijk moe
ben. Ik ben klaar met gas terug nemen. Ik ben klaar met twijfelen aan alles wat
ik zeg. Ik ben klaar met denken dat ik het niet ga redden. Ik ben klaar met
vechten tegen alle lelijke stemmen in mijn hoofd. Ik ben klaar met therapie. Ik
ben er even heel erg klaar mee.
Maar om weer even terug te komen bij de realiteit: ik kan er
niet klaar mee zijn. Ik kan niet ’s ochtends in mijn bed blijven liggen, want
de kinderen moeten naar school. Ik kan niet de hele dag op de bank blijven
zitten, want ik word verwacht op mijn werk. Ik kan de boodschappen niet
overslaan, want mijn gezin wil eten. Ik kan er niet klaar mee zijn, want het
leven is niet klaar met mij.
Nou ja, en dat is het dan. En wat nu? Ik ga maar weer door,
want anders weet ik het ook niet. Nu alleen even niet met opgeheven hoofd en
strijdlustig. Nee, ik sleep mij met hangende schouders en loodzware benen door
de dagen heen. Ik wéét dat het weer beter zal worden, dat elke dip weer gevolgd
wordt door een betere tijd. Ik weet het, maar ik voel het niet. Het licht aan
het einde van de tunnel kan ik door de vele bochten die erin zitten nog niet
zien.
Vertrouwen, daar komt het op neer. Erop vertrouwen dat het
weer goed zal komen. Dat vertrouwen zal wel weer komen, maar voor nu ben ik
gewoon een beetje moe(deloos).
Bedankt voor je elke verhaal. Ook herkenbaar... Het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben die zich door de dagen worstel. Het wordt weer beter, maar nu is het zwaar en gaan we door. We moeten wel hé, voor onze kids...
BeantwoordenVerwijderenBeste Anoniem, ook al is het moeilijk, zoniet onmogelijk om te zien... er komen echt weer betere tijden. Houd vol!
BeantwoordenVerwijderenDank voor je reactie. Ik heb mijn goede en slechte dagen... als ik me goed voel, of eerder gezegd wat beter, dan zie ik het wel. Dan probeer ik te genieten, maar wanneer die zwarte wolk weer in m'n hoofd zit, dan voel ik het niet meer. lijkt het zo onmogelijk. Maar gelukkig gaan die dagen ook weer over...
Verwijderen